Vaak zet ik hier mijn "windows" open
zie dan mensen op mijn weg
Stil en vaak ook opgetogen
na een babbel op de chat

Na soms ellenlange sessies
die ik vaak wel heb gevoerd
kom ik nu tot een conclusie:
"Het helpt je soms geen ene moer"

Toch is het steeds weer hartverwarmend
als je iemand dan ziet gaan,
met die smile op zijn gezichie
en "ik kan er tegenaan".

Toch leer je uit de vele dingen
wie je werkelijk wel bent.
Uit emoties van ons allen
spreekt uiteindelijk "de mens".

Aqua1955