Twee handjes die de wereld houden
zo onschuldig puur en rein.
Een kind staart met twee grote ogen
en zit hier vol met angst en pijn.
Jij bent degene die het begeleidt
in een gevecht, daar om zijn leven.
Jij doet jezelf de moeite steeds
om het die menselijkheid te geven.
Dat terminale patiëntje
houdt hier jou hand nog even vast
en geeft je zo die knuffel mee
"Hé bedankt van mij ... alvast".
"Misschien kan ik 't morgen niet,
dus zo wilde ik laten weten:
Wat jij hier doet voor ieder kind
zal geen mens dan ook vergeten".
"Zo voelt jou vriendschap in mijn hart
en jou gevoel dat is zo warm".
"Dus pak ik jou nog even vast
met twee handjes aan je arm"
zo onschuldig puur en rein.
Een kind staart met twee grote ogen
en zit hier vol met angst en pijn.
Jij bent degene die het begeleidt
in een gevecht, daar om zijn leven.
Jij doet jezelf de moeite steeds
om het die menselijkheid te geven.
Dat terminale patiëntje
houdt hier jou hand nog even vast
en geeft je zo die knuffel mee
"Hé bedankt van mij ... alvast".
"Misschien kan ik 't morgen niet,
dus zo wilde ik laten weten:
Wat jij hier doet voor ieder kind
zal geen mens dan ook vergeten".
"Zo voelt jou vriendschap in mijn hart
en jou gevoel dat is zo warm".
"Dus pak ik jou nog even vast
met twee handjes aan je arm"
Dit gedicht draag ik op aan
hen die terminale patienten
naar een waardig einde begeleiden
in het Sophia Kinderziekenhuis
te Rotterdam
en aan + Dennis 28-8-2003
hen die terminale patienten
naar een waardig einde begeleiden
in het Sophia Kinderziekenhuis
te Rotterdam
en aan + Dennis 28-8-2003
