Je stuurt me steeds weg
vandaar uit je schaduw
en wilt niemand zien
vandaar uit je hoek
je kunt niks meer aan
en dat is te merken
voor jou is het over
en nu valt het doek
toch ben ik een mens
met al mijn gevoelens
en voel steeds de pijn
die diep in je hakt
ik zou toch zo graag
ook jou zon laten schijnen
omdat al die kilte
mijn hart steeds bepakt
Ik weet dat ik jou
vaak in stilte moet laten
toch zoek ik jou mens
in je schaduw steeds op
tast vaak om me heen
als jij daar zit gekluisterd
en weet ik krijg steeds
weer die kous op mijn kop
ondanks zal ik steeds
in je hoek blijven zoeken
heel vaak aan je trekken
omdat ik besef
dat zo eens dag
in je leven zal komen
dan voel je mijn warmte
en ben jij op je weg