Soms voel je de tranen van strijd in jezelf
waarmee je jezelf bent vergeten
De tijd die toch steeds weer 't verleden omhelst
bracht je nimmer van je plaats in 't verleden

Je kruipt daarom steeds als een slak op je weg
naar verlangen en de zoektocht om hulp
neemt nimmer de weg die geen slijm achterlaat
en verbergt je maar steeds in je schulp

kom neem nu verlangen als leidraad op pad
doe de sporen steeds achter je vegen
dan zul je de dag met de zon op zien gaan
en de vreugde aan 't leven beleven

Aqua 1955