De schaduwen verlatend Op weg naar licht misschien? Gedachten die me namen Ik zal ze nu wel zien Welk pad moet ik nu delen? Welk leven zal ik gaan? Ik zal het altijd eerlijk vragen Aan mijn ster die daar zal staan
Als de vloed die binnen dendert Als een voetstap die ik hoor Zal mijn hart steeds weer gaan lachen Zoals de dag weer naar me gloort Mijn stapjes zo voorzichtig steeds weer op mijn eigen weg Gedachten die de mijne waren Verloren heel ver weg.
Mijn vloed die komt nu zachtjes binnen En vindt zijn zachte kust Ze tekent haar gedachten hier Als mijn levensgrote must Het gezicht van licht en duisternis Verdwijnt hier in mijn zon De wind en wolken gaan voorbij Omdat ik mezelf overwon