Op je weg naar overmorgen,
Morgen is nog wat te vroeg
Ontmoet je mensen met hun zorgen
Vraagt je af, hoe of het moet

Een dag verlegt er steeds zijn grenzen
En vaak voel je er de pijn
Dan strekken armen van verlangen,
Om maar even daar te zijn

Ze zijn je vaak dan snel vergeten
Na hetgeen men daar verwoord
Toch deed het hen heel even voelen
Dat hun pijn er werd gehoord

Want een hart dat pijn doet zoekt zijn raad
En schreeuwt het naar een mens
Gehoord en daarmee kracht gegeven
Verlegt het weer zijn grens

Het vindt zijn  weg naar overmorgen
Vandaag was nog te vroeg
Na twijfel en de pijniging
Gaat het nu weer op zoek

Aqua