Het dansend kooltje op het vuur
Dat maakt zijn nacht zo lang
Voorzichtig staart het elk uur
Het is van binnen bang

Het hout raakt op, een tijd voorbij
En alles wordt weer stil
De nacht die zingend ooit begon
Wordt nu van buiten kil

Heel zachtjes dooft het vuur nu uit
't moet langzaam slapen gaan
zijn gedachten in het sterrenlicht
is met geknetter dan gegaan

En af en toe dan klinkt schril
Een sissen als verwacht
Het kooltje protesteert nog even
verdwijnt dan in zijn nacht

toch brand dat kooltje steeds daarbinnen
en soms wakkert het weer aan
want een licht dat danst in duisternis
Pakt steeds zijn volle maan