Telkens speelt men met gevoelens
Dat voelt van binnen zo gemeen
In stilte zoek je dan een plekje
waar je in jezelf dan even weent

Niemand mag het daar ontdekken
voelen hoe je werkelijk voelt
en ook een raad kan niet bereiken
ook al is hij goed bedoeld

Toch kruip je uiteindelijk weer uit je hoekje
en kijkt voorzichtig om je heen
eerst wat huiverend en wat schichtig
omdat niemand je begreep

Zo zul je telkens in je leven vallen
even vaak weer op gaan staan
en is gevoel dan weer verleden
kun jij de hele wereld aan

Aqua 1955