Steeds begin je weer te lezen
in dat boek van onderweg.
Soms sla je dingen over
en je bladert ze dan weg.

Die dingen wil je snel vergeten
en zoekt je laatste bladzij op.
Je zet jou boek dan op zijn plankje
of legt het neer, tot het er stoft.

Toch komt er ooit die dag van morgen
  als jij je huisje stoffen gaat.
Je pakt 't verleden in je handen,
zoals het daar dan steeds nog staat.

Het sluiten van een boek is moeilijk.
Steeds brengt het zijn gedachten mee.
Maar na je tranen en gevoelens
is die plank uiteindelijk ... leeg.